Sunday 31 October 2010

Spruch des Tages


  
Wer wagt, gewinnt. 


Ουφ!

Ουφ ένα διάλειμμα καλέ! Ένα διάλειμμα είναι ότι πρέπει. Γιατί το ρολόι μου έχει αρχίσει πάλι να χαλάει (το βιολογικό καλέ!), δεν έχω χρόνο να κάνω αυτά που γουστάρω, και όλη μέρα την βγάζω σε μια καρέκλα, στο γραφείο, προγραμματίζοντας. Ναι, προγραμματίζοντας. Κάνω μια εργασία που πρέπει να παραδώσω αυτή την εβδομάδα, και η οποία δεν είναι εύκολη. Α, και ξέχασα, την κάνω και μόνη μου. Και είμαι κάπου στην μέση. Αν μπορεί να χαρακτηριστεί μέση εκεί όπου έχω φτάσει..



Μην με βλέπετε που παραπονιέμαι πάντως.. ο προγραμματισμός μου αρέσει. Αυτό που δεν μου αρέσει, είναι οι προθεσμίες και τα χρονικά όρια. Κύριοι σκοτώνετε την διάθεση και την δημιουργηκότητα έτσι, δεν το καταλαβαίνετε;;

Ειδικά όταν βλέπεις από το παράθυρό σου αυτή την τέλεια μέρα:


και δεν βγαίνεις, αλλά μένεις και προγραμματίζεις, γιατί έχεις να παραδώσεις εργασία.

Αλλά τι να κάνεις;
Anyway, χτες κατά το σερφάρισμα, αφότου είχα παραιτηθεί από το project και με ένα κεφάλι καζάνι, βρήκα αυτό:



(για καμένα σαν και μένα, ναι)
Και ψήθηκα αμέσως, τόσο, που να ήθελα να το αγοράσω κιόλας. Αλλά μετά σκέφτηκα, και να το πάρω τώρα, πότε θα προλάβω να μαγειρέψω; (και να το διαβάσω πρώτα εννοείται) μετά από αυτή την εργασία έρχονται στο καπάκι άλλες δύο, πιθανόν πιο δύσκολες, χωρίς να αναφέρουμε και αυτές που έχω για τα υπόλοιπα μαθήματα...

Και όπως είναι φυσικό, ξενέρωσα την ζωή μου.

Σήμερα πάντως το διάλειμμα το έκανα. Έπλεκα όλη μέρα.(και αυτό που τελείωσα θα σας το δείξω άλλη μέρα) ((αν και αυτή την στιγμή έχω ανοιχτό τον κώδικα και κάνω αλλαγές...)) Δεν μπορώ να πω όμως ότι ένιωσα κάτι διαφορετικό. Πιο αγχωμένη ίσως. Και μένα το άγχος συνήθως με σκοτώνει. So, you get the picture.

Eδώ θα σας αφήσω, γιατί νομίζω αρχίζει να με πιάνει πονοκέφαλος. Τα λέμε λίαν συντόμως.(ελπίζω..)





Wednesday 27 October 2010

Spruch des Tages


Aller Anfang ist schwer.
 
 
 
 
 

Kitties

Η περασμένη Κυριακή ήταν μια πολύ όμορφη μέρα. Αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι ήμουν καρα-αγχωμένη, λίγο πολύ τα είχε όλα. Κινέζικο, House, απίστευτο ήλιο και σερφάρισμα...


Kαι φυσικά πλέξιμο! Και τι έφτιαξα αυτή τη φορά; κάτι γαμάτο, όχι για αυτή την εποχή όμως..

Θα γνωρίζετε μάλλον ότι για τους Αμερικανούς πλησιάζει το Halloween, και για αυτό οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις. Όπως και ότι ατελείωτα how-to's, tutorials, projects και πάει λέγοντας, κατακλύζουν το internet εδώ και λίγο καιρό..

Είναι εύκολο λοιπόν να βρείς κάτι πολύ καλό, και να λιμπιστείς να το φτιάξεις στην στιγμή! Κάτι παρόμοιο έγινε και με μένα. Βρήκα αυτό στο blog του Craftzine και φυσικά ενθουσιάστηκα!

Η δική μου version λοιπόν είναι αυτή:




Για την οποία χρησιμοποιήσα μια πλαστική στέκα, την οποία την έπλεξα όπως πάντα με το βελονάκι. Επίσης έπλεξα και 2 αυτιά, ακριβώς όπως είχα κάνει και παλιότερα για ένα σκουφί.




Θα με ρωτήσετε βέβαια, και πολύ λογικά, γιατί ενώ είναι ελεύθερο το pattern, δεν χρησιμοποίησα αυτό, παρά έκανα μια δική μου εκδοχή. Πρέπει να ομολογήσω πως οι οδηγίες δεν ήταν και πολύ σαφείς (για το δικό μου μάτι) και ήταν βέβαια όλα στα αγγλικά, και δεν ξέρω και όλες τις ονομασίες, και ποιός κάθεται τώρα να ψάξει να βρεί τι σημαίνουν.. τέτοια φάση. Οξεία τεμπελίτιδα. ^^

Για το καρναβάλι λοιπόν έχω ήδη ένα κομμάτι έτοιμο. Τι άλλο να φτιάξω άραγε; καμιά ουρά;





Και μιας και μιλάμε για γάτες, πάρτε και μια γεύση από τα γατάκια που κατακλύζουν την σχολή μας. ^^





Χωρίς φυσικά να ξεχνάμε ποτέ και τον πριγκιπόγατο:






Saturday 23 October 2010

Every time something new...

Που λέτε, χτές που έβλεπα το τελευταίο επεισόδιο του MR.BRAIN (έχω πει για αυτό σε προηγούμενο ποστ), υπήρξε ένα στιγμιότυπο που με άφησε μαλάκα - που λένε. Ο πρωταγωνιστής έδινε κάποια πράγματα στην assistant του που θα χρειαζόταν για να σπουδάσει neuroscience, και ανάμεσα σε αυτά ήταν και βελόνες πλεξίματος. Ναι, καλά ακούσατε. Περίεργο, για αυτό και το googlαρα. :P


Και βρήκα πολύ ενδιαφέρον πράγματα.

 
Μία καθήγητρια στο Πανεπιστήμιο του Connecticut στην Αμερική, διδάσκει πλέξιμο κατά την διάρκεια του μαθήματος για να μάθει στους φοιτητές της πώς δουλεύει ο εγκέφαλος.

Ένα άρθρο, που αναφέρεται λίγο πολύ στο τί προσφέρει το πλέξιμο σε διάφορους τομείς, και στο οποίο αναφέρεται μια πολύ σωστή πρόταση: 
“Knitting is, at its fundamentals, a binary code featuring top-down design, standardized submodules, and recursive logic that relies on ratios, mathematical principles, and an intuitive grasp of three-dimensional geometry.”


Και την Knitting Markup Language (KML), η οποία αποτελεί την προσπάθεια δημιουργίας μιας international γλώσσας για την γραφή patterns πλεκτών.


Ενδιαφέρον, μμ;




Dreimal Handshuhe

Επιτέλους τελείωσα τα γάντια μου! ^^ Μου πήρε αρκετό καιρό, το ένα γάντι το είχα τελειώσει αρχές καλοκαιριού, αλλά μου έφαγε ολόκληρο το κουβάρι, οπότε χρειάστηκε να αγοράσω άλλο ένα. Για το οποίο έπρεπε να μου βγεί η ψυχή για να το αποκτήσω. (και να ξηλωθώ κιόλας!)




Που λέτε το νήμα το είχα αγοράσει από την Αθήνα, τότε που ο ξέγνοιαστος εαυτός μου γύρναγε με το πάσο του από την Κωνσταντινούπολη.. ναι, τότε την άνοιξη. Δεν ήξερα πόσο θα χρειαστώ οπότε είχα αγοράσει μόνο ένα κουβάρι... και ο καταστηματάρχης με είχε βεβαιώσει ότι στέλνουν και ταχυδρομικώς κουβάρια κατόπιν παραγγελίας. Κατάστημα με καλό όνομα ήταν, σκέφτηκα πως ήταν εντάξει. Έλα μου ντε όμως...

Πριν από 2 εβδομάδες που λέτε, τους παίρνω τηλέφωνο και τους δίνω όνομα εταιρίας, 2 κωδικούς(με αυτούς βασικά αναγνωρίζουν το κουβάρι) και περιγραφή των χρωμάτων του νήματος. Μου λένε ότι σε 2-3 μέρες θα το έχω στα χέρια μου.

Περιμένω λοιπόν. Περνάει μια εβδομάδα. Το κουβάρι έρχεται. Πληρώνω 14,50 Ε για το κουβάρι και για τα έξοδα αποστολής (α-σχο-λί-α-στο) και γυρνάω σπίτι. Ανοίγω λοιπόν τον φάκελο, και τι βλέπω, χα! λάθος κουβάρι. Ένα μαύρο-άσπρο κουβάρι. (εγώ πολύχρωμο ζήτησα) Τα παίρνω όσο δεν πάει. Καλά, αχρωματοψία έχουν;  Το αγνοώ, λέω ντάξει άνθρωποι είμαστε λάθη κάνουμε, και τους παίρνω τηλέφωνο. Τελικά είχαν γράψει λάθος τον κωδικό, και δεν έδωσαν -προφανώς- σημασία στην υπόλοιπη περιγραφή που τους έδωσα. Βέβαια το κορυφαίο σημείο δεν σας το έχω πει ακόμη. Όταν κανονίζαμε πως θα επιστρέψω το λάθος κουβάρι και πως θα λάβω το σωστό, τόνισα -γιατί κάτι μου έλεγε ότι δεν θα το σκεφτόντουσαν- ότι το σωστό να μου το στείλουν χωρίς να πληρώσω κάτι ( έξοδα αποστολής + κουβάρι), νομίζω μια πολύ λογική πρόταση. Και μαντέψτε! Του φάνηκε περίεργο! Θεωρούσε δεδομένο να πληρώσω δεύτερη φορά για κάτι που είχα ήδη πληρώσει.. Αν είναι δυνατόν! 

Εντωμεταξύ, από την στιγμή που τον ενημέρωσα για την λάθος αποστολή, δεν ζήτησε ούτε ένα συγνώμη για το λάθος τους και την άθλια εξυπηρέτησή τους!

Μπορεί να με πείτε κακιά από την παραπάνω περιγραφή και υπερβολική, αλλά πραγματικά όταν δίνω τόσα λεφτά για ένα μόνο κουβάρι και λαμβάνω μια ανικανότητα και απάθεια από μέρος του καταστήματος, γίνεται να μην εκνευριστώ; 

Όπως και να έχει, ας γυρίσουμε στα γάντια!










Το νήμα παρεπιπτόντως είναι ελβετικό, καταπλητικής ποιότητας, και έχοντας μια ιδιότητα που δεν έχω ξαναδεί σε πολύχρωμο νήμα: τα κουβάρια μεταξύ τους έχουν ακρίβως το ίδιο μήκος και την ίδια συχνότητα χρωμάτων. Καταπληκτικό.

Και άλλα νέα: επισκεύτηκα και πάλι το χαρώ το και αγόρασα νέα καλούδια:





Το τελευταίο είναι πίνακας κιμωλίας. Είναι λίγο μακρόστενος αλλά για σημειώσεις είναι ότι πρέπει. ;) (προς το παρόν τον διακοσμούν τα deadlines των projects που έχουμε για την σχολή -- και που δεν έχω ξεκινήσει ακόοομη :( )




Zitat des Tages


Only the curious will learn and only the resolute overcome the obstacles to learning. The quest quotient has always excited me more than the intelligence quotient. 

Eugene S. Wilson


Sunday 17 October 2010

Asian Drama

Νομίζω ήρθε ο καιρός να σας μυήσω στην ασιατική τηλεόραση. ^^ Από τον περασμένο Ιούνιο (ε, ναι σε περίοδο εξεταστικής, πότε άλλοτε!) ανακάλυψα τυχαία το πρώτο ασιαστικό drama που παρακολούθησα ποτέ.. και πως έγινε αυτό; έψαχνα για ταινίες και ενώ δεν θυμάμαι πως ακριβώς (πραγματικά δεν βγάζεις με το internet άκρη πια!), έπεσα πάνω στο Coffee Prince (wikipedia, dramawiki). Ομολογώ ότι ξεκίνησα να το βλέπω νομίζοντας ότι είναι ταινία, αφού είχε διάρκεια 1 ώρα +, όταν όμως τελείωσε η μία ώρα και ξαφνικά έπεσε σποτάκι με preview του επόμενου επεισοδίου, έ, τότε το πιάσαμε. Κύριοι επρόκειτο για σειρά! (και αναρωτιόμουν γιατί εξελίσσεται τόσο αργά η ιστορία...)

Έτσι λοιπόν ήταν η πρώτη μου εμπειρία, την οποία την ακολούθησαν και άλλες, όχι αναγκαστικά κορεάτικες :P Tώρα παρακολουθώ τα Μr.Brain (wikipedia, dramawiki) και Pasta (wikipedia, dramawiki), εκ των οποίων το πρώτο είναι ιαπωνικό και το δεύτερο κορεάτικο. (μην μπερδευτείτε, νoτιοκορεάτικο, δεν υπάρχουν βορεοκορεάτικα :P)


Γενικά μεταξύ των japanese drama και korean drama, υπάρχουν βασικές ομοιότητες, αλλά και ορισμένες διαφορές, που ίσως να είναι και υποκειμενικές. Όπως ανέφερα και πριν , οι τηλεοπτικές αυτές σειρές δεν είναι σαν της Δύσης, διαρκούν πάνω από μία ώρα και όχι 45 λεπτά. (εάν έχετε παρακολουθήσει τίποτα τούρκικα καταλαβαίνετε πως είναι) Πολλές σειρές και στις δύο χώρες αποτελούν μεταφορά ιστοριών manga (και manwha αντίστοιχα) στην μικρή οθόνη, ενώ δεν είναι ασυνήθιστο το remake jdrama σε kdrama  ή taiwanese drama ή το αντίθετο.

Όσον αφορά το περιεχόμενο, προσωπικά μου φαίνεται πως οι κορεάτες είναι πιο επιφανειακοί σε σύγκριση με τους ιάπωνες (πάντα σε αναφορά στα σενάριά τους έτσι..), πως αμερικανίζουν κάπως παραπάνω και πως δίνουν περισσότεροι έμφαση στην "γκλαμουριά" - αν μπορεί να οριστεί έτσι. Αλλά τι να κάνουν και αυτοί, είναι από την φύση τους πιο ωραίοι από τους Ιάπωνες. :P

Βέβαια θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά γιατί να ενδιαφερθεί κανείς για μια σειρά που μιλάνε ακαταλαβίστικα; (ε, δεν θα πω κινέζικα, είναι κουλό) Η απάντηση είναι απλή. Ξεφεύγουν από τα αμερικανο-δυτικοευρωπαϊκά κλισέ, και προσδίδουν έναν τελείως διαφορετικό τόνο στις ιστορίες τους. Καλώς ή κακώς, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, και δεν είναι τόσο τρομερό να βλέπουμε και κάτι διαφορετικό που και που. Αντίθετα είναι πολύ ενδιαφέρον. Ποιός δεν βαριέται συνέχεια τις ίδιες αστυνομικές σειρές, τα ίδια σενάρια καταστροφής του κόσμου και της σωτηρίας της Αμερικής, ε;

Και θα σας αφήσω με ένα τραγούδι από το jdrama, Hana Kimi:




Zitat des Tages


Die meisten Menschen haben einen heiligen Respekt vor Worten, die sie nicht begreifen. Sie halten Autoren, die leicht verständlich schreiben, für oberflächlich, und gehen ehrführlich in die Knie, wenn einer so tiefsinnige Texte verfasst, dass er selbst nicht mehr weiß, was es bedeutet.

Albert Einstein



Xρώματα...

Έχω ξαναφερθεί σε στέκες, στην πρώτη μου απόπειρα. Αυτή την φορά θα σας παρουσιάσω τις υπόλοιπες 3 που έφτιαξα, χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη τις παρακάτω στέκες:


Πρώτα έφτιαξα μία πράσινη, την οποία αποφάσισα να την κάνω πιο 'πυκνή' από την μπλέ. Δείτε λοιπόν:

Δηλαδή να πλέξω περισσότερο έτσι ώστε να μην φαίνεται το πλαστικό της στέκας από μέσα. Μετά ακολούθησε η πορτοκαλί, η πιο απλή από όλες:


Και τέλος η κόκκινη, της οποίας το φιογκάκι το εμπνεύστηκα από μια φωτογραφία που είδα πρόσφατα:


Και όλες μαζί:








Και τώρα έχω μια ιδέα για μια 5η στέκα, η οποία όμως θα χρησιμοποιείται μάλλον στο καρναβάλι.. θα δούμε όμως πως θα εξελιχθεί η ιδέα..