Wednesday 30 December 2009

Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά


 Αυτή μάλλον θα είναι και η τελευταία δημοσίευση πριν αλλάξει ο χρόνος. Πρέπει να ομολογήσω ότι έχω πολλά για να γράψω αυτές τις μέρες, αλλά δεν έχω διάθεση(όχι, όχι δεν ήταν καταθλιπτικά Χριστούγεννα -- πρώτη φορά εδώ και κάτι χρόνια..!). Για κάποιο λόγο θα ήθελα όμως, να γράψω κάτι τις τελευταίες μέρες του 2009. Μιας χρονιάς που πέρασε εξαιρετικά γρήγορα (ακόμα αναρωτιέμαι... σίφουνας ήταν!) που έφερε και πήρε πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

Το πιο σημαντικό είναι πως μου χάρισε απίστευτες και αξέχαστες αναμνήσεις, έδωσε την δική της νότα στην ζωή μου, χάραξε νέα μονοπάτια, προσέφερε νέες ευκαιρίες...

Από τα πολλά που έγιναν, κρατώ τις νέες φιλίες, τις νέες και πολύτιμες εμπειρίες, αλλά ακόμη και τις αναποδιές και ατυχίες που με την σειρά τους μου έμαθαν ακόμη περισσότερα πράγματα.

Μια δεκαετία φεύγει, η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Είμαι περίεργη τι θα ακολουθήσει... (όχι δεν αναφέρομαι στο 2012..). Εύχομαι όμως για ένα 2010 πλούσιο, δημιουργικό, ευτυχισμένο, γεμάτο νέες εμπειρίες και προκλήσεις.


Καλή χρονιά λοιπόν και ευτυχισμένο το νέο έτος!!



Last minute project

Χμ... τα φετινά Χριστούγεννα έφεραν ως δωράκι (ο Άι Βασίλης να πω καλύτερα;) έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο για το mac μου :D. Ένα πολυπόθητο (εδώ και καιρό) πραγματάκι... το οποίο δεν έπρεπε να μείνει έτσι γυμνό στο κρύο, έπρεπε να έχει την ζεστή θηκούλα του... για αυτό και δεν αμέλησα, αλλά φρόντισα να έχει και αυτό την δική του!

Θα σας παρουσιάσω λοιπόν, ένα από τα τελευταία μου έργα. Σήμερα κιόλας έραψα το κουμπί. Ναι, ναι πάλι το παρέτεινα κάτι μέρες -- πραγματικά δεν τα πάω καλά με την ραπτική. Δεν είναι τέχνη που με πάει - ή την πάω.

Όπως και να έχει, είναι αυτό που βλέπετε παρακάτω:



Πρέπει να σημειώσω ότι αυτή την φορά, χρησιμοποιήσα μια νέα πλέξη -- την υφαντή. Όχι όμως για πρώτη φορά. Θα σας πω αναλυτικά για αυτή σε άλλη δημιοσίευση μαζί με το έργο που πρωτοχρησιμοποιήθηκε. (Πραγματικά την λατρεύω! Ίσως και η αγαπημένη μου μέχρι αυτή την στιγμή.)



Αποτελείται από 4 κομμάτια. Την κόκκινη επιφάνεια, την μωβ, την μπλέ και την λευκή. Θα τις πάρω και θα τις περιγράψω μία μία.



Η κόκκινη είναι πρώτη με την οποία ξεκίνησα. Ο βασικός άξονας ήταν ότι ήθελα να συνδυάσω το καταπληκτικό αυτό κόκκινο μαλλί με όλες τις υπόλοιπες αποχρώσεις που διέθετα εκείνη την στιγμή. Σκέφτηκα λοιπόν ένα κόκκινο πλαίσιο και στο κέντρο πολύχρωμες κλωστές. Αρχικά έπλεξα το πλαίσιο με την υφαντή πλέξη και το περιεχόμενό του με την απλή καλή. Το αποτέλεσμα (παρακάτω) δεν με ευχαρίστησε καθόλου. Για αυτό λοιπόν το ξαναέκανα από την αρχή, και αυτή την φορά έπλεξα όλο το σχέδιο με την υφαντή πλέξη. Το αποτέλεσμα όπως βλέπετε δεν με αδίκησε..

Πρίν:


Μετά:









Αφού ήταν έτοιμο το κόκκινο κομμάτι λοιπόν, ξεκίνησα με το μπλέ, που αποτελεί απλά ένα ορθογώνιο στο μέγεθος του κόκκινου κομματιού.



Για το μωβ κομμάτι επιστράτευσα το αγαπημένο μου πια βελονάκι, και για πρώτη φορά υλοποίησα το διπλό ποδαράκι -- τελικά δεν είναι τίποτα περίπλοκο, αρκεί να πιάσεις το κολάι..!



Το ίδιο συνέβη και για το λευκό κομμάτι, με την μόνη διαφορά εδώ ότι προσάρμοσα το σχέδιο έτσι, ώστε να μπορεί να μπαινοβγαίνει άνετα το usb βίσμα.

Όλες οι ενώσεις έγιναν με βελονάκι -- έχω αντικαταστήσει πια τελείως τις ραφές, όχι μόνο λόγω της δικής μου ανικανότητας, αλλά και επειδή το αποτέλεσμα με το βελονάκι είναι πιο καλαίσθητο και σταθερό.



Αυτά... ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ με την πολυλογία μου!..

:: το τραγούδι που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτή την φορά είναι το Kings and Queens των 30 Seconds To Mars. Enjoy! ;) ::

ps: Α! και να δείτε την ταινία Coraline! Όπωσδήποτε!



International Evening

Σε προηγούμενη ανάρτηση είχα αναφέρει κάτι για ένα ΙΕ... Τι είναι ακριβώς αυτό; Είναι ένα είδος πάρτυ κατά το οποίο οι συμμετέχοντες -- συνήθως από διαφορετικές χώρες -- παρουσιάζουν παραδοσιακά φαγητά, ποτά τραγούδια και έθιμα της χώρας τους (ενίοτε και παραδοσιάκες στολές ). Εμείς παρόλο που είχαμε έλλειψη σε ξένους, οργανώσαμε ένα δικό μας ΙΕ, κατά το οποίο ο καθένας είχε αναλάβει και από μία χώρα...


Εγώ -κλασσικά- είχα αναλάβει την Ελβετία (:D) και για αυτό μαγείρεψα, ψώνισα ελβετικές σοκολάτες, τραγούδησα στα γερμανικά.

Θα αναρωτηθείτε φυσικά... γιατί να κάνω μια ξεχωριστή ανάρτηση μόνο για αυτό; ... Μα γιατί μαγείρεψα για πρώτη φορά.. και μάλιστα ελβετικό πιάτο... και για ορισμένους ίσως αυτό να μην είναι μεγάλη υπόθεση, για μένα είναι όμως διαφορετικά, μιας και δεν φημίζομαι για την συνήθειά μου να μαγειρεύω!


Αυτό που μαγείρεψα ονομάζεται rösti, και είναι ένα δημοφιλές απλό πιάτο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να το μαγειρέψει κανείς, και διαφορετικές εκδοχές -- ανάλογα με την περιοχή της ελβετίας που βρίσκεται ο καθένας. ( diversity at it's best ;) )

(Δυστυχώς έχω φωτογραφίες μόνο από το 'πριν'. Έτοιμο δεν πρόλαβα να τραβήξω φωτογραφίες... το καταβρόχθησαν τα παιδιά :\ )



Άντε το επόμενο πότε θα το κάνουμε;;;

Wednesday 23 December 2009

Ohrringe


Αυτή την φορά έχω πολλά να παρουσιάσω, οπότε θα είναι περισσότερες φωτογραφίες από λόγια.

Την περασμένη εβδομάδα πειραματίστηκα αρκετά με το βελονάκι. Έμαθα πως να κάνω κυκλικά σχέδια από αυτό το video, και αφού πήρα που πήρα φόρα, δοκίμασα δικά μου σχέδια -ακόμη δοκιμάζω νέα-... Μιας και μου είχαν ζητήσει σκουλαρίκια, και επειδή είναι πιο εύκολο να πειραματίζομαι σε μικρά μεγέθη, ξεκίνησα με τα παρακάτω:



Τα οποία έγιναν με ολόμαλλο μαλλί. Και ακολούθησαν τα εξής: (βαμβακερά)



Έπειτα δοκίμασα με κηροκλωστή (για πρώτη φορά):






Το οποίο και έχασα χτές... :( :( :(

Και τελευταία:



Δεν μοιάζουν με μικρές φραουλίτσες; :D :D

:: αυτή την φορά το τραγούδι ήταν το Pyramid Song των Radiohead .. ::

Friday 18 December 2009

Der Rock


Είναι καιρός για μια σύντομη αναδρομή στην εποχή των πρώτων μου βημάτων στο πλέξιμο. Τότε που παράλληλα με τις πανελλήνιες και πολλά προβλήματα, έκανα τις πρώτες μου απόπειρες, αρκετές από τις οποίες επιτυχημένες.

Αυτή την φορά θα σας παρουσιάσω το μοναδικό ρούχο που έχω πλέξει, ένα από τα πρώτα μου έργα, και από τα ελάχιστα projects που νρεπόμουν για τόσα χρόνια να χρησιμοποιήσω. Ναι, την έχω φτιάξει πριν 2 χρόνια, και μόλις πριν ένα μήνα την φόρεσα για πρώτη φορά. Και μιλάω για την φούστα που βλέπετε παρακάτω.





:: σύντομη διακοπή: όταν ξεκίνησα να γράφω το post, έτυχε να ακούω εκείνη την στιγμή το Wave Of Mutilation των Pixies και επειδή για κάποιο λόγο το συνέδεσα με ότι γράφω, σας παραθέτω τον σύνδεσμο για να το απολαύσετε και εσείς :) ::


Ορισμένοι από εσάς ίσως να με έχετε ρωτήσει ήδη για αυτήν, να την έχετε δει, να ξέρετε ήδη την ιστορία της. Παρόλα αυτά θα την παραθέσω (ε να έχω και κάτι να γράψω! :P).

Όταν ξεκίνησα με το πλέξιμο, είχα κατακληστεί απο ενθουσιασμό και δεν περίμενα την ώρα να φτιάξω τα πρώτα μου ρούχα (ααχ αφελής που ήμουν τότε!). Επειδή λοιπόν εκείνη την εποχή η γκαρνταρόμπα μου παρουσιάζε έλλειψη σε φούστες, αποφάσισα να φτιάξω μία, όσο πιο απλή γινόταν φυσικά.

Πρώτα σκέφτηκα το χρώμα, μωβ (τι δύσκολο!), και έπειτα την πλέξη. Σαν αρχάρια, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την μους, γιατί είναι εξαιρετικά εύκολη και γρήγορη. Παράλληλα όμως δημιουργεί χοντρό πλεκτό, κάτι που δεν φαντάστηκα καν! :\ Και εκεί υπήρχε το βασικό πρόβλημα όταν ήταν πια έτοιμη... ότι πάχαινε - και παχαίνει πολύ :S.


Η μαύρη αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα πως πλέκουν ρούχα. Δεν έχω δουλέψει ποτέ με πατρόν και δεν γνωρίζω τις διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούνται στα ρούχα, όπως πχ, στα πουλόβερ. Κάθε φορά -όπως και τότε- προσπαθώ να βρώ έναν τρόπο που να υλοποιεί αυτό που θέλω με όσο το δυνατόν πιο καλαίσθητο αποτέλεσμα. Αυτό έκανα και τότε. Η ιδέα ήταν να πλέξω 2 τετράγωνα κομμάτια, και να τα ενώσω στα πλάγια στο τέλος μεταξύ τους. Επίσης όσον αφορά την μέση θα έραβα ένα λάστιχο -- εξαιρετικά βολικό, πιστέψτε με!

Οπότε, όταν τα δύο κομμάτια ήταν έτοιμα, έπρεπε να τα ράψω μεταξύ τους, χωρίς όμως να φαίνεται η ραφή. Έλα μου ντε όμως που δεν ήξερα πως! Για αυτή την δουλειά επισκεύτηκα μια θεία μου για βοήθεια (και η οποία κατέληξε να μου την ράψει ολόκληρη :P). Έτσι έμαθα και διάφορα κολπάκια, πως να κρύβεις τις άκρες από τις ραφές στο πλεκτό και άλλα...


Όταν ήταν και αυτό το μέρος έτοιμο, έπρεπε να ράψω το λάστιχο. Το οποίο έγινε με ραπτομηχανή -- τίποτα άλλο δεν έκανε. Ούτε και αυτό το έκανα εγώ, αλλά η μητέρα μου, γιατί δεν ξέρω να χειρίζομαι την ραπτομηχανή. Και δεν με βλέπω να μαθαίνω ποτέ... Γενικά δεν τα πάω καλά με την ραπτική και τις μηχανές της.. :D

Από τότε βέβαια, έχω μάθει τεχνικές για να αντικαθιστώ το ράψιμο, έχω όμως ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μου. :D


P.S: την τελευταία φορά ανέφερα ότι ξεκίνησα το διάβασμα. Από την στιγμή που το έγραψα δεν έχω ξανανοίξει βιβλίο... δεν είναι κατάσταση αυτή! :S

Wednesday 16 December 2009

Χιόνι + Παρέα

Ένα Σαββατοκύριακο στο βουνό είναι ότι πρέπει... ειδικά όταν βρίσκεσαι με πολύ καλή παρέα και χιονίζει.. και τι παρεά... όχι ότι και ότι!
Kέφι, χιόνι, παιχνίδια, διασκέδαση, όλα τα είχε... και εννοείται πως περάσαμε όλοι φανταστικά,
... ξαναείδαμε παλιούς φίλους, γνωρίσαμε καινούργιους, αλλά πάνω από όλα γίναμε μια μεγάλη παρεά.

Και επειδή δεν μας έφτανε ένα Σάββατο και μια Κυριακή, είπαμε να ξαναμαζευτούμε και αυτή την Κυριακή, για ένα ιδιαίτερο ΙΕ (Ιnternational Evening -- όπως το ονομάζουμε εμείς). Στο οποίο έχω αναλάβει να εκπροσωπήσω την Ελβετία, την 2η χώρα καταγωγής μου. Εκτός από προετοιμασία -- φαγητά, ποτά κλπ κλπ, θα πρέπει να βρω και ένα τραγούδι που θα πρέπει να τραγουδήσω... στο ψάξε ψάξε βρήκα και αυτό . Δεν ξέρω βέβαια ακόμα τι θα κάνω, μέχρι την Κυριακή έχω καιρό...

Εντωμεταξύ όλων των παραπάνω - ναι, ήμουν κακό κορίτσι - έπλεξα ελάχιστα. Μάλιστα αυτό που έκανα περισσότερο ήταν να πειραματιστώ με το βελονάκι, και να φτιάξω ένα ζευγάρι σκουλαρίκια :D σε κυκλικό σχήμα (πρώτη φορά που καταφέρνω κάτι τέτοιο!). Τώρα έχω πάρει φόρα και πειραματίζομαι πάνω σε διάφορα σχέδια... θα δείτε τα αποτελέσματα σύντομα -- ελπίζω! και λέω ελπίζω γιατί επιτέλους συμμαζεύτηκα και ξεκίνησα το διάβασμα! ναι, αυτό και αν είναι είδηση!



Ας αφήσουμε όμως τα πολλά πολλά, και ας περάσουμε επιτέλους στο τι έχω να σας παρουσιάσω αυτή την φορά: ένα σκουφάκι, το οποίο ήταν δώρο για την Πηνελόπη, την κοπέλα με την οποία οργανώσαμε την εκδρομή στο βουνό που ανέφερα παραπάνω, και η οποία έχει αυτόαναδειχθεί σε προσωπική μου manager :P :P
Πρέπει να πω πάντως πως κάνει πολύ καλή δουλειά... ;) :P



Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να πω αυτή την φορά όσον αφορά την τεχνική, μιας και είναι το 4ο σκουφάκι που παρουσιάζω. Ακολούθησα την περπατημένη οδό, απλά εφάρμοσα τα αγαπημένα μου σχέδια στα σκουφάκια. Τις πλεξούδες. Για πρώτη φορά δημιούργησα πραγματικά τεράστιες πλεξούδες, χωρίς να με απογοητεύσει τελικά το αποτέλεσμα. :)
Ε και χρησιμοποίησα το αγαπημένο μου χρώμα, παρότι κατόπιν παραγγελίας.. το μωβ.



Αυτά μπορώ να σκεφτώ για την ώρα... Καλά πως έγραψα τόσα πολλά αυτή την φορά; :S

Tuesday 1 December 2009

Eine Große Liebe Zur Schweiz und Finland

Όταν ζείς σε μια χώρα που δεν είναι η μοναδική πατρίδα σου, μπορεί να πιάσεις τον εαυτό σου να αναζητεί μέσα, που να σου θυμίζουν την άλλη (ή τις άλλες - περί ορέξεως.. ) για εκείνη την στιγμή μακρινή πατρίδα σου. Μικρά αντικείμενα, ίσως και μικρής σημασίας, που έχεις όμως την ευκαιρία να τα έχεις καθημερινά μαζί σου, είναι αυτά που πραγματικά κάνουν την διαφορά...




Σου θυμίζουν από που έρχεσαι, ποιός είσαι.
Σε κρατούν επαφή με αυτή την πατρίδα, την οποία για διάφορους λόγους δεν έχεις την ευκαρία να ζεις. Ένα τέτοιο παράδειγμα, είναι οι παραπάνω σημαίες.




Η εισαγωγή "πατριωτικών" στοιχείων, όπως οι σημαίες, στην τέχνη μπορεί να έχει αλλοτριωτικό αποτέλεσμα, αλλά όχι όταν αυτή σχετίζεται με προσωπικές επιθυμίες, στόχους, σκοπούς. Η τέχνη σε όλες τις μορφές της πρέπει να ξυπνά ανθρώπινα συναισθήματα, τότε μόνο εκπληρώνει τον πραγματικό σκοπό της.




Για τις ελβετικές μου ρίζες, ένα τέτοιο αντικείμενο μπορεί απλά να μην σημαίνει τίποτα, για την συνείδησή μου όμως, αρκετά. Επειδή η ζωή ακολουθεί πολλούς και διαφορετικούς δρόμους είναι εύκολος ο αποπροσανατολισμός. Οι επιθυμίες μας όμως - οι επιθυμίες μιας ζωής - παρότι μπορούν να επηρεαστούν, είναι απαραίτητο να είναι ξεκάθαρες κάθε στιγμή, διαφορετικά μπορεί να στοιβαχτούν στα συρτάρια της μνήμης με την επιγραφή "προσωρινά μη χρήσιμο",

. . . και να φτάσει πολύ αργά η στιγμή που θα αναζητήσουμε και θα ξεσκονίσουμε τελικά τέτοια σημεία της μνήμης μας . . .




[Note: Το συγκεκριμένο post μπορεί να φαίνεται λιγάκι άκυρο, αλλά πιστεύω πως αποτελεί ένα μέρος των σκέψεων και της ψυχολογίας μου τις τελευταίες μέρες. Γι' αυτό και τα σημεία που κανονικά θα τροποποιούσα, παραμένουν ανέπαφα.]