Sunday 25 September 2011
Die Ohren der Katze
Και δοκίμασα και κάτι καινούργιο: τα γατίσια αυτιά. Μπορεί να μοιάζει περίπλοκο, και αρκετά περίεργο, αλλά πραγματικά είναι πιο απλό να τα φτιάξεις από κανονικά σκουφιά. Και αυτό επειδή δεν απαιτείται το πλέξιμο με κυκλικές βελόνες, αντίθετα, δύο τετράγωνα, συνεχόμενα ή διαχωριστά πλεγμένα είναι αρκετά. Στο τέλος, με την ένωσή τους, αποτελούν το σκουφί και δημιουργούν αυτόματα τη μορφή γατίσιων αυτιών. Δείτε και εδώ:
Saturday 24 September 2011
Η Μεγαλοφυΐα
Ακολουθεί μεγάλο κείμενο, πρόκειται για μια υποπαράγραφο του βιβλίου Η κοινωνία της Νόησης του Marvin Minsky. Την παραθέτω γιατί είναι η πρώτη φορά που διαβάζω από σημαντικό επιστήμονα μία άποψη που έχω σχηματίσει εδώ και πολλά χρόνια (επί του θέματος).
7.10 Η ΜεγαλοφυΐαΤρέφουμε έναν αυθόρμητο θαυμασμό για ανθρώπους όπως ο Einstein, ο Shakespeare και ο Beethoven, κι αναρωτιόμαστε αν οι μηχανές θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσουν εξίσου υπέροχες θεωρίες, θεατρικά έργα και συμφωνίες. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως επιτεύγματα σαν αυτά απαιτούν "ταλέντα" ή "χαρίσματα" που δεν μπορούν να εξηγηθούν. Αν είναι έτσι, τότε εξυπακούεται ότι οι υπολογιστές δεν μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιου είδους πράγματα - αφού οτιδήποτε κάνουν οι μηχανές μπορεί να εξηγηθεί. Γιατί όμως να υποθέσουμε πως ότι κάνουν οι μεγάλοι καλλιτέχνες μας είναι τόσο διαφορετικό από ότι κάνουν οι απλοί άνθρωποι - όταν μάλιστα ξέρουμε τόσο λίγα για ότι κάνουν οι απλοί άνθρωποι! Είναι ασφαλώς πρόωρο να αναρωτιόμαστε πως καταφέρνουν οι μεγάλοι συνθέτες να γράφουν μεγάλα συμφωνικά έργα τους όταν ακόμη δεν γνωρίζουμε πως καταφέρνουν οι απλοί άνθρωποι να επινοούν απλές μελωδίες. Δεν πιστεύω πως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην συνηθισμένη και τη "δημιουργική" σκέψη. Αν με ρωτούσαν ποιά από τις δύο μου φαίνεται πιο μυστηριώδης, σήμερα θα ήμουν υποχρεωμένος να απαντήσω η συνηθισμένη σκέψη.
Thursday 22 September 2011
O Punch και η Judy προς το κοινό τους
O Punch και η Judy προς το κοινό τους
Τα νήματα που μας κινούν δύσκολα τα διακρίνεις,
γι'αυτό θαρρούμε ότι είμαστε ελεύθεροι,
πιστεύοντας πως πράγματα απλά δεν θα μπορούσαν
να φέρονται με τρόπο άσχημο ή καλό.
Για σας, εμείς οι μαριονέτες είμαστε πιο λίγο
κι από ζωντανές, γιατί η συνείδησή μας μοιάζει
με των ανδρείκελων, που φτιάχτηκαν να κάθονται
στων θεών τα γόνατα, τ'αστεία τους ν'αραδιάζουν.
Μήπως κι εσείς, οι υποτιθέμενοι θεοί μας,
όμοια από τα νήματα σας αιωρείστε
και χάρη για να δείχνετε αυθόρμητη
χρειάζεστε τα χέρια ενός ανώτερου θεού;
Μοιάζει σαν να κλεινόμαστε ο ένας μες στον άλλο,
καθένας μια μαριονέτα τ'αλλουνού,
που αν τον ρωτούσατε, θα επέμενε
πως είναι ο τελευταίος εγγαστρίμυθος.
Theodore Melnechuck
Wednesday 21 September 2011
Thoughts on Intelligence
Consider my auto-repair man, again.
He had a habit of telling me jokes whenever he saw me.
One time he raised his head from under the automobile hood to say: “Doc, a deaf-and-mute guy went into a hardware store to ask for some nails. He put two fingers together on the counter and made hammering motions with the other hand.
“The clerk brought him a hammer. He shook his head and pointed to the two fingers he was hammering. The clerk brought him nails. He picked out the sizes he wanted, and left. Well, doc, the next guy who came in was a blind man. He wanted scissors. How do you suppose he asked for them?”
Indulgently, I lifted by right hand and made scissoring motions with my first two fingers.
Whereupon my auto-repair man laughed raucously and said, “Why, you dumb jerk, He used his voice and asked for them.”
Then he said smugly, “I’ve been trying that on all my customers today.” “Did you catch many?” I asked. “Quite a few,” he said, “but I knew for sure I’d catch you.”
“Why is that?” I asked. “Because you’re so goddamned educated, doc, I knew you couldn’t be very smart.”
And I have an uneasy feeling he had something there.
Monday 19 September 2011
Friday 9 September 2011
Friendship Bracelets
Πόσο καιρό είναι να γράψω αυτό το ποστ δεν περιγράφεται! Αλλά μιας και δεν είμαι πολύ αυθόρμητη τελευταία, γιατί άραγε;, το ανέβαλα ξανά και ξανά. Είναι όμως από τα καλύτερα πράγματα που έμαθα αυτό το καλοκαίρι - και ναι, σχετικά αργοπορημένα πρέπει να ομολογήσω. Ιδού και η πηγή μάθησης.
Ο λόγος για τα κοινά βραχιόλια φιλίας, που όλοι μας έχουμε φορέσει κάποτε, και που βρίσκει κανείς σε άφθονους συνδυασμούς και χρωματισμούς σε πάγκους πλανόδιων πωλητών.
Όσο όμως όμορφα και να φαίνονται, η κατασκευή τους είναι χρονοβόρα! Αυτά τα μικρά διαβολεμένα πραγματάκια παίρνουν πολύ χρόνο να ολοκληρωθούν, αν είναι να γίνουν σωστά και όμορφα φυσικά.
Οπότε, αφού είχα ήδη εφοδιαστεί με καινούργια νήματα, καταπιάστηκα στον συνδυασμό χρωμάτων και την εξάσκηση, και εδώ είναι τα αποτελέσματα:
Άντε, να καταφέρω να φτιάξω και άλλα 5! ^^ αμήν και πότε!
Subscribe to:
Posts (Atom)