Νομίζω ήρθε ο καιρός να σας μυήσω στην ασιατική τηλεόραση. ^^ Από τον περασμένο Ιούνιο (ε, ναι σε περίοδο εξεταστικής, πότε άλλοτε!) ανακάλυψα τυχαία το πρώτο ασιαστικό drama που παρακολούθησα ποτέ.. και πως έγινε αυτό; έψαχνα για ταινίες και ενώ δεν θυμάμαι πως ακριβώς (πραγματικά δεν βγάζεις με το internet άκρη πια!), έπεσα πάνω στο Coffee Prince (wikipedia, dramawiki). Ομολογώ ότι ξεκίνησα να το βλέπω νομίζοντας ότι είναι ταινία, αφού είχε διάρκεια 1 ώρα +, όταν όμως τελείωσε η μία ώρα και ξαφνικά έπεσε σποτάκι με preview του επόμενου επεισοδίου, έ, τότε το πιάσαμε. Κύριοι επρόκειτο για σειρά! (και αναρωτιόμουν γιατί εξελίσσεται τόσο αργά η ιστορία...)
Έτσι λοιπόν ήταν η πρώτη μου εμπειρία, την οποία την ακολούθησαν και άλλες, όχι αναγκαστικά κορεάτικες :P Tώρα παρακολουθώ τα Μr.Brain (wikipedia, dramawiki) και Pasta (wikipedia, dramawiki), εκ των οποίων το πρώτο είναι ιαπωνικό και το δεύτερο κορεάτικο. (μην μπερδευτείτε, νoτιοκορεάτικο, δεν υπάρχουν βορεοκορεάτικα :P)
Γενικά μεταξύ των japanese drama και korean drama, υπάρχουν βασικές ομοιότητες, αλλά και ορισμένες διαφορές, που ίσως να είναι και υποκειμενικές. Όπως ανέφερα και πριν , οι τηλεοπτικές αυτές σειρές δεν είναι σαν της Δύσης, διαρκούν πάνω από μία ώρα και όχι 45 λεπτά. (εάν έχετε παρακολουθήσει τίποτα τούρκικα καταλαβαίνετε πως είναι) Πολλές σειρές και στις δύο χώρες αποτελούν μεταφορά ιστοριών manga (και manwha αντίστοιχα) στην μικρή οθόνη, ενώ δεν είναι ασυνήθιστο το remake jdrama σε kdrama ή taiwanese drama ή το αντίθετο.
Όσον αφορά το περιεχόμενο, προσωπικά μου φαίνεται πως οι κορεάτες είναι πιο επιφανειακοί σε σύγκριση με τους ιάπωνες (πάντα σε αναφορά στα σενάριά τους έτσι..), πως αμερικανίζουν κάπως παραπάνω και πως δίνουν περισσότεροι έμφαση στην "γκλαμουριά" - αν μπορεί να οριστεί έτσι. Αλλά τι να κάνουν και αυτοί, είναι από την φύση τους πιο ωραίοι από τους Ιάπωνες. :P
Βέβαια θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά γιατί να ενδιαφερθεί κανείς για μια σειρά που μιλάνε ακαταλαβίστικα; (ε, δεν θα πω κινέζικα, είναι κουλό) Η απάντηση είναι απλή. Ξεφεύγουν από τα αμερικανο-δυτικοευρωπαϊκά κλισέ, και προσδίδουν έναν τελείως διαφορετικό τόνο στις ιστορίες τους. Καλώς ή κακώς, βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, και δεν είναι τόσο τρομερό να βλέπουμε και κάτι διαφορετικό που και που. Αντίθετα είναι πολύ ενδιαφέρον. Ποιός δεν βαριέται συνέχεια τις ίδιες αστυνομικές σειρές, τα ίδια σενάρια καταστροφής του κόσμου και της σωτηρίας της Αμερικής, ε;
Και θα σας αφήσω με ένα τραγούδι από το jdrama, Hana Kimi:
No comments:
Post a Comment