Ουφ ένα διάλειμμα καλέ! Ένα διάλειμμα είναι ότι πρέπει. Γιατί το ρολόι μου έχει αρχίσει πάλι να χαλάει (το βιολογικό καλέ!), δεν έχω χρόνο να κάνω αυτά που γουστάρω, και όλη μέρα την βγάζω σε μια καρέκλα, στο γραφείο, προγραμματίζοντας. Ναι, προγραμματίζοντας. Κάνω μια εργασία που πρέπει να παραδώσω αυτή την εβδομάδα, και η οποία δεν είναι εύκολη. Α, και ξέχασα, την κάνω και μόνη μου. Και είμαι κάπου στην μέση. Αν μπορεί να χαρακτηριστεί μέση εκεί όπου έχω φτάσει..
Μην με βλέπετε που παραπονιέμαι πάντως.. ο προγραμματισμός μου αρέσει. Αυτό που δεν μου αρέσει, είναι οι προθεσμίες και τα χρονικά όρια. Κύριοι σκοτώνετε την διάθεση και την δημιουργηκότητα έτσι, δεν το καταλαβαίνετε;;
Ειδικά όταν βλέπεις από το παράθυρό σου αυτή την τέλεια μέρα:
και δεν βγαίνεις, αλλά μένεις και προγραμματίζεις, γιατί έχεις να παραδώσεις εργασία.
Αλλά τι να κάνεις;
Anyway, χτες κατά το σερφάρισμα, αφότου είχα παραιτηθεί από το project και με ένα κεφάλι καζάνι, βρήκα αυτό:
(για καμένα σαν και μένα, ναι)
Και ψήθηκα αμέσως, τόσο, που να ήθελα να το αγοράσω κιόλας. Αλλά μετά σκέφτηκα, και να το πάρω τώρα, πότε θα προλάβω να μαγειρέψω; (και να το διαβάσω πρώτα εννοείται) μετά από αυτή την εργασία έρχονται στο καπάκι άλλες δύο, πιθανόν πιο δύσκολες, χωρίς να αναφέρουμε και αυτές που έχω για τα υπόλοιπα μαθήματα...
Και όπως είναι φυσικό, ξενέρωσα την ζωή μου.
Σήμερα πάντως το διάλειμμα το έκανα. Έπλεκα όλη μέρα.(και αυτό που τελείωσα θα σας το δείξω άλλη μέρα) ((αν και αυτή την στιγμή έχω ανοιχτό τον κώδικα και κάνω αλλαγές...)) Δεν μπορώ να πω όμως ότι ένιωσα κάτι διαφορετικό. Πιο αγχωμένη ίσως. Και μένα το άγχος συνήθως με σκοτώνει. So, you get the picture.
Eδώ θα σας αφήσω, γιατί νομίζω αρχίζει να με πιάνει πονοκέφαλος. Τα λέμε λίαν συντόμως.(ελπίζω..)
No comments:
Post a Comment