Monday 28 September 2009

Konoha armbands + bracelets

Τέλος εξεταστικής και τα projects τρέχουν. Μέσα σε μια εβδομάδα τελείωσα ένα γάντι, έφτιαξα 3 βραχιόλια και έχω ήδη φτάσει περίπου μέχρι την μέση ένα αποθηκευτικό πουγκί για ταξίδια, το οποίο ελπίζω να έχω τελειώσει μέχρι την Πέμπτη, μιας και την Παρασκευή πρέπει να είμαι στην Ωχρίδα, στα Σκόπια.
Σε αναμονή βρίσκονται γύρω στα 6 projects που μου έχουν αναθέσει, ενώ για μένα θέλω να φτιάξω άλλα 3. Busy winter that is.


Ας αφήσουμε όμως τα γενικά νέα, και ας πάμε στο θέμα του post. Konoha armbands. Τι είναι η Konoha? ..θα με ρωτήσετε. Κonoha, ινγκλιστί Hidden Leaf Village, λέγεται το χωριό από το οποίο κατάγεται ο Naruto, πρωταγωνιστής του ομόνυμου -must see- ιαπωνικού manga και anime. Εφόσον λοιπόν πέρασα μια ολόκληρη εξεταστική παρα- κολουθώντας συνεχόμενα και τα 346 επεισόδια του Naruto και Naruto Shippuuden (μιλάμε για κααάψιμο--σήμερα θα δω τα 2 επόμενα και δεν βλέπω την ώρα!) και εξοικειώθηκα με όλο το naruto-περιβάλλον, ήρθε πριν κάτι μέρες ο αδερφός μου (επίσης naruto fan) και πέταξε την ιδέα να εφαρμόσω το σύμβολο της Κonoha σε πλεκτό - κατά προτίμηση βραχιόλι. Ιδού λοιπόν τα -επιτυχή- αποτελέσματα:


Μόλις λοιπόν βρήκα την πρώτη ευκαιρία, πήρα μολύβι και χαρτί και προσπάθησα να σχεδιάσω το σύμβολο. Οριζόντια, όπως και στα headbands των πρωταγωνιστών δεν γινόταν, για αυτό προσπάθησα κάθετα, κάτι που όπως φαίνεται επέφερε καταπληκτικά αποτελέσματα -- δεν περιμένα τόσο καλή απόδοση της κεντρικής σπείρας. Μετά σκέφτηκα σε τι μπορούσα να το μεταφέρω το σχέδιο, και κατέληξα στο βραχιόλι, όπως σχεδόν κάθε φορά που θέλω να δοκιμάσω κάτι καινούργιο χωρίς να πλέξω πολύ, και που μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί (εδώ φορεθεί). Η αλήθεια είναι ότι σκεφτήκαμε (ο αδερφός μου και εγώ) και τα headbands, αλλά είπαμε να μην το παρακάνουμε...
Μέχρι στιγμής έχω φτιάξει 2, ένα για τον αδερφό μου (φωτογραφίες) και ένα για μένα ελαφρώς πιο στενό.

Αυτό ήταν το πρώτο μέρος. Το δεύτερο περιλαμβάνει και αυτό βραχιόλι,
με την μόνη διαφορά ότι αυτό προοριζόταν για έναν φίλο του αδερφού μου :Ρ. Έκανα λοιπόν μια προσπάθεια:

Με αυτό το βραχιόλι υπήρχε το εξής θέμα: τα χρώματα. Έπρεπε να φτιάξω ένα απλό αντρικό βραχιόλι, αλλά όποιον συνδυασμό και αν σκεφτόμουνα, μόνο αντρικό δεν το έκανε! Φαίνεται πως παραείμαι συνηθισμένη στα πολλά και περίεργα χρώματα, γιατί μετά από αρκετούς συνδυασμούς και χωρίς να είμαι καθόλου σίγουρη για το αποτέλεσμα, αποφάσισα τελικά να το κάνω μπλέ με κίτρινες λεπτομέρειες.

Δεν θα προσθέσω τίποτα άλλο, μόνο θα παραθέσω το πρώτο σχόλιο του αδερφού μου όταν το είδε έτοιμο.

"Αυτό μοιάζει με τα πουλόβερ που έφτιαχνε η μαμά του Ρον!"
... και μάλλον έχει δίκιο. :Ρ

Sunday 13 September 2009

Η απασχόληση του Schnewi

Μερικές από τις αγαπημένες και συνήθεις ασχολίες του Schnewi, περιλαμβάνουν την αναρίχηση στα έπιπλα του σπιτιού, την κατάριψη οποιουδήποτε γυαλιστερού, διαφανούς, εύθραστου, αντικειμένου (προσοχή! πράγματα που δεν σπάνε, ούτε που τα ακουμπάει!) και φυσικά το ακόνισμα των νυχιών του στους καναπέδες και τα χαλιά... (άτακτο γατί!). Και όλα αυτά παρά το ότι έχει όλα τα αντίστοιχα παιχνίδια, στα οποία ουδεμία σημασία δίνει. Τα αγαπημένα του, όλων των ειδών μπαλάκια, μπίλιες, (καπάκια, κοχύλια, βόλους κλπ κλπ) τα χάνει λίγο αφότου ξεκινάει και παίζει μαζί τους, είτε επειδή πέφτουν κάτω από καναπέδες, ή το μπαλκόνι...

Για αυτό και κάθε φορά που θέλει να παίξει, ξεκινά εξερευνητική αποστολή σε ράφια και έπιπλα, για τα επόμενα "θύματά" του.

Για να περιοριστούν λοιπόν οι "επιδρομές" του κυρίου Schnewi, σκέφτηκα να φτιάξω κάποια αυτοσχέδια κουβάρια από μαλλί, που να τον απασχολούν, χωρίς όμως και να τα χάνει. Πως φτιάχνουμε κάτι τέτοιο?

Πρώτα, φτιάχνουμε στέρεα μπαλάκια απο χαρτόνι και χαρτί σε διάφορα μεγέθη. Έπειτα, χρησιμοποιούμε μια ειδική κόλλα που απλώνεται με πινέλο και τυλίγουμε γύρω από το μπαλάκι την πρώτη στρώση από νήμα. Την κόλλα την χρησιμοποιούμε για να έχουμε μια σταθερή ένωση ανάμεσα στο χαρτί (ή χαρτόνι) και το νήμα. Τυλίγουμε όσο νήμα θέλουμε, και όταν τελειώσουμε, εφόσον το δέσουμε σωστά, πλέκουμε μια αλυσίδα στο μήκος που επιθυμούμε. Την αλυσίδα την χρησιμοποιούμε για να δέσουμε το μπαλάκι σε κάποιο σημείο για να μην το χάσει. Προτιμότερο είναι κοντά στα σημεία που συνηθίζει να κάνει επιδρομές, και αυτό γιατί μόνο ψάχνοντας στα συνηθισμένα σημεία, θα παρατηρήσει κάτι καινούργιο και θα ασχοληθεί μαζί του. Η αλυσίδα φυσικά είναι προαιρετική, μπορείτε να την παραλείψετε, αν θέλετε απλά ένα μπαλάκι.
Το νήμα για αυτή την περίπτωση δεν χρειάζεται να είναι καινούργιο, αντίθετα είναι μια καλή ευκαιρία να χρησιμοποιήσετε κομμάτια από νήματα που έχουν περισσέψει, ή από projects που έχετε ξεπλέξει, αλλά το νήμα δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Το ίδιο ισχύει για το χαρτόνι και το χαρτί. Μπορεί να είναι χρησιμοποιημένα, ή κομμάτια αυτών.

Tuesday 1 September 2009

Το σκουφί



Πριν μερικές μέρες, ολοκλήρωσα αυτό το σκουφί, στο οποίο δοκίμασα κάποιες νέες ιδέες. Κάποιες πέτυχαν, κάποιες όχι.
Επειδή ήθελα να έχει την εμφάνιση ζέρσευ καλής πλέξης, αλλά χωρίς το μειονέκτημά της, να ζαρώνει δηλαδή και να γυρνάει στις άκρες, αποφάσισα να κάνω μια παραλλαγή. Μετά την πλέξη λάστιχο στην άκρη, όπως βλέπετε, την οποία την έκανα με εναλλάξ δύο πόντους καλή, δύο πόντους ανάποδη, συνέχισα ολόκληρο το υπόλοιπο πλεκτό με εναλλάξ έναν πόντο καλή, έναν ανάποδη. Αυτό έχει ως αποτελέσμα το σκουφί, εκτός από την επιθυμούμενη εμφάνιση, αλλά και μια πολύ άνετη αίσθηση όταν φοριέται. Αυτή ήταν μια ιδέα που πέτυχε.

Κάτι που δεν πέτυχε, ήταν η μείωση των πόντων μέσα στο πλεκτό. Η αποτυχία είναι μόνο για αισθητικούς λόγους, αφού όταν το σκουφί είναι αφόρετο, δημιουργεί την αίσθηση πως είναι τετράγωνο στο πάνω μέρος, αφού υπάρχουν τέσσερις κορυφές. :Ρ Παρόλα αυτά, όταν το σκουφί φορεθεί, παίρνει ένα ολοστρόγγυλο σχήμα και εφαρμόζει τέλεια σε οποιοδήποτε κεφάλι. Ποιά ήταν η τεχνική λοιπόν: στο σημείο που πρέπει να αρχίσει η μείωση των πόντων εσωτερικά, αντί να κλείσω τους πόντους, άρχισα να τους μειώνω -πλέκοντας δηλαδή δύο πόντους μαζί - ακολουθώντας το εξής μοτίβο: στην πρώτη σειρά μειώνω έναν πόντο, στην δεύτερη δύο, στην τρίτη τρείς κλπ, ακριβώς όπως μια ανάποδη πυραμίδα.

Μια πολύ καλή ερώτηση είναι πως μειώνουμε τους πόντους. Με τι συχνότητα. Ανάλογα με το τι θέλουμε κάθε φορά, το μήκος, πλάτος του σκουφιού, υπολογίζουμε και αντίστοιχα κάθε πόσες σειρές μειώνουμε πόντους, και πόσους πόντους μειώνουμε την φορά. Το πιο συνηθισμένο μοτίβο είναι το εξής: ( από το σημείο που τελειώνει το κύριο σώμα, όχι τα διακοσμητικά σχέδια, όπως πχ. το λάστιχο )
  • κάθε 4 σειρές/γύρους μειώνουμε 6 ή 8 πόντους - επαναλαμβάνουμε για 4 φορές.
  • κάθε 2 σειρές/γύρους μειώνουμε 3 ή 4 πόντους - επαναλαμβάνουμε για 6-8 φορές.
  • κάθε 1 σειρά/γύρο μειώνουμε έναν πόντο - επαναλαμβάνουμε μέχρι το τέλος.
Αυτά ήταν για το κύριο μέρος. Θα παρατηρείτε στην φωτογραφία και την ύπαρξη ενός πον-πον. Είναι η πρώτη φορά που φτιάχνω, και είπα να το προσθέσω στον σκούφο γιατί μου φαινόταν κάπως... "άδειος". Η διαδικασία είναι πολύ απλή. Αυτά που χρειάζεστε εκτός από κλωστή εννοείται, είναι μια μεγάλη βελόνα κεντήματος , ψαλίδι και χοντρό χαρτόνι κομμένο σε δύο πανομοιότυπους (ξεχωριστούς) δακτύλιους. Στους δακτυλίους, όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά των διαμέτρων των δύο ομόκεντρων κύκλων, τόσο πιο πυκνό θα γίνει το πον-πον που φτιάχνουμε.

Ξεκινάμε ως εξής. Ενώνουμε με τα χέρια μας τους δύο δακτυλίους και τυλίγουμε γύρω τους την κλωστή με την βοήθεια της βελόνας, μέχρι ο εσωτερικός κενός κύκλος να γεμίσει απο κλωστή. Ακριβώς όπως και στην εικόνα. Μετά, εντοπίζουμε που βρίσκεται το διαχωριστικό κενό μεταξύ των δακτυλίων, και αρχίζουμε να κόβουμε προσεκτικά το νήμα ακριβώς πάνω στην διαχωριστική γραμμή και κινούμενοι περιμετρικά. Μόλις γίνει και αυτό, δημιουργούμε προσεκτικά μια απόσταση μεταξύ στους δύο δακτύλιους, παίρνουμε καινούργιο ανεξάρτητο νήμα και το δένουμε σφιχτά, ανάμεσα στους δύο δακτυλίους. Έπειτα απομακρύνουμε τα χαρτόνια και αφού τακτοποιήσουμε τις κλωστές και κόψουμε τα κομμάτια που περισσεύουν, έχουμε ένα πον-πον! :)