Sunday 2 October 2011

Cape

Ορισμένες φορές είναι πολύ πρακτικό να γνωρίζεις μια τέχνη η οποία να σου δίνει την δυνατότητα να υλοποιείς οποιαδήποτε ιδέα, αλλά και να δημιουργείς χρήσιμα πράγματα. Και αυτό, όσο περνάει ο καιρός, το βρίσκω μπροστά μου όλο και συχνότερα.

Για αυτό το φθινόπωρο-χειμώνα σκεφτόμουν ότι χρειάζομαι ένα καινούργιο παλτό. Και υπήρχαν οι εξής δύο επιλογές: είτε να αγοράσω ένα ή να φτιάξω κάτι που να εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό. Επειδή γνωρίζω πόσο ιδιότροπη είμαι με τα ρούχα, και πόσο δύσκολα βρίσκω κάτι που να μου αρέσει στα μαγαζιά της Πάτρας, αποφάσισα να φτιάξω μία κάπα. Από την μία θα την έφτιαχνα όπως ήθελα, από την άλλη θα αποκτούσα κάτι που δεν είχα από πολύ μικρή: μία κάπα.


Γι' αυτό λοιπόν, τον Αύγουστο, μέσα στην ζέστη και τον καύσωνα, ξεκίνησα την αποστολή εύρεσης νημάτων, που να ικανοποιούν την εικόνα που είχα σχηματίσει στο μυαλό μου. Δυστυχώς δεν βρήκα ακριβώς ότι έψαχνα, κατάφερα να προσαρμόσω όμως ιδέες και πραγματικότητα, δημιουργώντας αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες.

Η πρώτη απόπειρα ήταν κάπως αποτυχημένη (έτσι νόμιζα) με αποτέλεσμα να ξηλώσω ότι είχα κάνει και να το ξαναπλέξω από την αρχή. Η πρώτη δοκιμή είχε αποφέρει αυτό: κάτι σε στυλ γιακάς :p


Όταν με το καλό τελικά το ξαναξεκίνησα, μου φάνηκε πως η δεύτερη απόπειρα ήταν πιο προσεγμένη - είχα δώσει και περισσότερη σημασία σε πόντους και πυκνότητα αυξήσεων - γι' αυτό και συνέχισα ανενόχλητη μέχρι να το τελειώσω. Ως τελική εκτίμηση, θα μπορούσα ίσως να το έκανα λίγο φαρδύτερο ή να συνδύαζα σε ορισμένα σημεία τα χρώματα διαφορετικά, όπως και να 'χει όμως, νομίζω πως είναι αρκετά καλό το αποτέλεσμα - ειδικά αφού ήταν η πρώτη φορά που έφτιαξα κάτι τέτοιο, χωρίς πατρόν, εντελώς αφαιρετικά και με μόνο γνώμονα την συγκέντρωσή μου. 


Από την αρχή ήθελα να φτιάξω και μία κουκούλα για την κάπα, την είχα αφήσει όμως τελευταία ως προς την υλοποίηση. Όταν έφτασε η στιγμή να ασχοληθώ μαζί της, αποφάσισα να μην την ράψω, όπως είχα σχεδιάσει αρχικά, στην υπόλοιπη κάπα, αλλά να την προσθέσω με κουμπιά. Έτσι ώστε να μπορώ να την βάζω/βγάζω όποτε θέλω, αλλά και να της αλλάζω θέση ανάλογα με το φόρεμα της κάπας. Επίσης, όσον αφορά το σχέδιό της, είχα προβληματιστεί αρκετά με τα χρώματα τους συνδυασμούς τους. Κατέληξα σε κάτι απλούστερο από το σώμα της κάπας, και σε μάλλον βασικά χρώματα - είπα να μην την φορτώσω τόσο.


Για την κατασκευή της χρειάστηκα αρκετά εώς πολλά νήματα - άλλωστε χρησιμοποίησα γύρω στα 10-11 χρώματα. Το κόστος όλων των υλικών ήταν όσο περίπου ένα απλό παλτό - κάπου κει γύρω.

Βέβαια, από τα πιο ακριβά υλικά ήταν χωρίς αμφιβολία τα κουμπιά: χρειάστηκα αρκετά από αυτά, και από την στιγμή που ήμουν αποφασισμένη να πάρω μόνο ξύλινα, αναγκάστηκα να βάλω το χέρι λίγο βαθύτερα στην τσέπη. Αλλά χαλάλι του. (όχι ότι υπήρχε περίπτωση να βάλω άλλου είδους κουμπιά σε κάτι που κάθισα και έφτιαξα μόνη μου)


Και τώρα υπάρχει το εξής δίλλημα: να την πάρω ή να μην την πάρω μαζί μου στο επόμενο ταξίδι, στην Ρίγα; Σίγουρα θα μου χρεαστεί επειδή θα κάνει πολύ μα πολύ κρύο, αλλά από την άλλη φοβάμαι μην μου πάθει τίποτα!
Τι λέτε να κάνω;;







2 comments:

  1. wwww! Είναι πολύ όμορφο! Και τα χρώματα ταιριάζουν πολύ μεταξύ τους! Σγχαρητήρια!! :D

    ReplyDelete